Tarnica: wszystko, co należy wiedzieć o najwyższym szczycie polskich Bieszczadów

Adam Kalator 05/03/2019

Spis Treści

    A gdyby tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady? Szczególnie, że ich zachodnia część zachęca do wędrówek o każdej porze roku. Malownicze krajobrazy, charakterystyczne dla tego terenu równoległe i długie pasma górskie oraz dzika przyroda to tylko jedne z powodów, dla których warto wybrać się w tę część Polski zarówno zimą, jak i latem. Obowiązkowym punktem takiej wyprawy będzie oczywiście wejście na Tarnicę – najwyższy szczyt polskich Bieszczadów, z którego widok jest bez wątpienia warty zobaczenia.

    - CZYTAJ TAKŻE -

    Na wysokiej połoninie...

    Najwyższy szczyt polskich Bieszczadów

    Tarnica (1346,2 m n.p.m.) jest najwyższym szczytem polskich Bieszczadów i województwa podkarpackiego, wznoszącym się na krańcu pasma połonin. Należy do Korony Gór Polskich. Szczyt ten wznosi się ponad 500 m nad doliną Wołosatki i wyróżnia się osobliwą sylwetką.
    Tarnica stanowi bez wątpienia najbardziej atrakcyjny punkt widokowy w całych polskich Bieszczadach. Ze szczytu można obserwować nie tylko panoramę najbliższych grzbietów, lecz także Tatry, Gorgany, Ostrą Horę, Połoninę Równą, Połoninę Krasną i Świdowiec. Przy bardzo dobrych warunkach pogodowych można także dostrzec Pasmo-Wyhorlacko-Gutyjskie, Góry Ignis, górę Vlădeasa i Pietrosula Rodnei w Górach Rodniańskich.

    Pod Tarnicą

    Pochodzenie nazwy

    Jeszcze na mapach pochodzących z 1772 roku widnieje informacja o tym, że „masyw górski Tarnicy i Halicza nosi nazwę Gór Niedźwiedziowych”. Jak łatwo można się domyślić, nazwa ta nawiązywała do żyjących w tej okolicy niedźwiedzi brunatnych. Samo słowo Tarnica wywodzi się z kolei z języka rumuńskiego („tarnita”) i dosłownie oznacza siodło. Pierwotnie tym określeniem nazywana była przełęcz pod Tarnicą. Później tak zaczęto określać szczyt, który kształtem przypomina właśnie siodło (przy założeniu, że patrzymy nań z Wołosatego).

    Tarnica

    - CZYTAJ TAKŻE -

    Tarnica – Droga Krzyżowa

    W 1987 roku turyści z PTTK wnieśli na szczyt Tarnicy elementy 6,5 metrowego krzyża, aby upamiętnić postać Jana Pawła II i jego wędrówki po Bieszczadach oraz uczcić jego III pielgrzymkę do Polski. Po złamaniu się krzyża wiosną 2000 roku, 2 września postawiono nowy stalowy krzyż, który stoi na Tarnicy aż do dziś.
    Od lat 90. XX wieku zaczęły być organizowane tutaj procesje Drogi Krzyżowej w każdy Wielki Piątek. Mniejsze grupy wiernych wyruszały na Tarnicę czerwonym szlakiem z Ustrzyk Górnych, a inne z Wołosatego. Z czasem popularność Drogi Krzyżowej na szczyt podobno przerosła możliwości techniczne szlaku i otaczającej go przyrody. W konsekwencji tego Bieszczadzki Park Narodowy zakazał procesji na starych trasach i wprowadził regulamin. Od 2017 roku grupy liczące nie więcej niż 50 osób mają obowiązek rejestracji przez stronę Parku, a także w Terenowej Stacji Edukacji Ekologicznej w Wołosatem. Obecnie stacje Drogi Krzyżowej na Tarnicę przygotowywane są przy szlaku czerwonym z Wołosatego na Przełęcz Bukowską.

    Krzyż na Tarnicy

    Szlaki na Tarnicę

    W rejon Tarnicy prowadzą atrakcyjne widokowo szlaki turystyczne.

    • Szlak czerwony schronisko w Ustrzykach Górnych – Tarnica: będący końcowym odcinkiem Głównego Szlaku Beskidzkiego. Prowadzi przez Przełęcz Bukowską, Rozsypaniec, Halicz, przełęcz Goprowską oraz Siodło pod Tarnicą. Odcinek ten w końcowej partii jest bardzo atrakcyjny widokowo, prowadząc połoninami Szerokiego Wierchu aż do przełęczy pod szczytem Tarnicy.
      Czas przejścia z Ustrzyk Górnych wynosi 3 godziny (powrót 2 godziny i 15 minut).
      Czas przejścia z Halicza wynosi 1 godzinę i 15 minut (powrót 1 godzinę 35 minut), a z Wołosatego 4 godziny i 50 minut (powrót 4 godziny 5 minut).
    • Szlak niebieski Wołosate – Tarnica: będący najkrótszym szlakiem na Tarnicę. Biegnie schodami do przełęczy Krygowskiego, gdzie krzyżuje się następnie ze szlakiem czerwonym. Stamtąd na szczyt podążamy już szlakiem żółtym. Tuż przy nim, kilkanaście metrów od szczytu, znajduje się Jaskinia w Tarnicy. Wejście do niej zostało jednak zasypane w 2008 roku ze względu na bezpieczeństwo turystów. Zasadniczo trasa ta nie powinna sprawić nam większych trudności, przy czym jest bardziej stroma od szlaku czerwonego.
      Czas przejścia z Wołosatego wynosi około 2 godziny (powrót 1 godzinę i 10 minut).
      Czas przejścia z Bukowego Berda wynosi 1 godzinę 40 minut (powrót 2 godziny).

    drogowskazy pod Tarnicą

    Powiązane Wpisy

    Powiązane produkty