936 m n.p.m., 19 miejsce pod względem wysokości w Koronie Gór Polskich, a najkrótsza droga na szczyt trwa 30 minut. Niezbyt imponujące, prawda? Jednak kto był na Waligórze dobrze wie, że liczby w tym wypadku kompletnie nie mają przełożenia na trudność i intensywność podejścia. Dość powiedzieć, że żółty szlak na szczyt to jedno z najbardziej stromych podejść w całych Sudetach! Ale spokojnie, na szczęście nie jedyne.
Gdzie znajduje się Waligóra?
Waligóra, jeden z wyższych wierzchołków Sudetów Środkowych znajduje się w północnej części Gór Suchych leżących w środkowej części Gór Kamiennych i jest jednocześnie najwyższym szczytem obu tych pasm. Dookoła roztacza się Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich. Waligóra, zwana dawniej Heidelberg, znajduje się zaledwie 15 km na południe od Wałbrzycha i 2 km w linii prostej od granicy polsko-czeskiej, a wycieczkę można również połączyć z innymi ciekawymi miejscami zlokalizowanymi w okolicy takimi jak Podziemne Miasto Osówka, Sokołowsko, Zamek Książ i wiele innych. Zimą w pobliżu można skorzystać z licznych tras do narciarstwa biegowego i zjazdowego.
Czym wyróżniają się Góry Kamienne a w tym Waligóra?
Dużo o Górach Kamiennych mówi fakt, że często określane są mianem sudeckich Tatr, ale bynajmniej nie ze względu na wysokość, a przez wyjątkowo trudne i strome podejścia oraz głębokie doliny. Z wyglądu przypominają stożki symbolizujące góry na dziecięcym rysunku. Duża w tym zasługa przeszłych zjawisk wulkanicznych, z których powstały skały tworzące budulec pasma – porfiry i malafiry. Ta specyficzna budowa wpływa na fakt, że niewiele jest w okolicy pól uprawnych, co w połączeniu z często trudnymi szlakami daje wrażenie, że znajdujemy się w dość "dzikich" górach. Charakterystyczna dla tego pasma jest też duża liczba skałek i kamieniołomów, zarówno starych jak i wciąż eksploatowanych. W okolicach Lubawki znajdują się Krucze Skały, a na Lesistej Wielkiej słynne szczeliny wiatrowe.
Sama Waligóra doskonale oddaje cechy charakterystyczne Gór Kamiennych. Widoczne z okolicy charakterystyczne, stożkowate wzniesienie cechuje się momentami naprawdę stromym nachyleniem jak na góry tej wysokości, a w jesienne czy zimowe dni koniecznie należy przemyśleć wybór szlaku, jeżeli nie dysponujemy butami z odpowiednim bieżnikiem lub antypoślizgowymi nakładkami na nie.
Skąd wyruszyć i jakim szlakiem najlepiej na Waligórę?
Przez szczyt Waligóry biegnie wyłącznie żółty szlak, ale wejść możemy na dwa sposoby. W obu tych przypadkach punktem startowym będzie schronisko PTTK Andrzejówka, z dobrym dojazdem komunikacją i samochodem.
Zaczniemy oczywiście od trudniejszego! Ze schroniska ruszamy w kierunku południowym i po zobaczeniu drogowskazu oznajmiającego, że na szczyt jedynie kwadrans zaczynamy się cieszyć na myśl o rychłym zdobyciu góry. Do momentu rozpoczęcia podejścia. Długi na jedynie 500m odcinek potrafi dać w kość, a w środkowej jego części na długości mniej niż 300 m pokonujemy ponad 100 m przewyższenia. Pomocą służą wystające kamienie i drzewa, o które możemy się podeprzeć wchodząc. Po zdobyciu satysfakcja gwarantowana!
Na szczęście szczyt można też osiągnąć łatwiejszym szlakiem. Od Andrzejówki ruszamy w kierunku rozdroża pod Waligórą, do którego można dojść idąc na zachód szlakiem zielonym, a następnie na południe żółtym, lub bezpośrednio ze schroniska niebieskim również w kierunku południowym. Z rozdroża kontynuujemy żółtym szlakiem na południe i po około 25 minutach stajemy na najwyższym szczycie Gór Kamiennych.
Jeśli lubisz dłuższe, intensywniejsze trekkingi to godne polecenia jest zdobycie Waligóry i przy okazji kilku innych szczytów startując z malowniczego Sokołowska. Zaczynamy szlakiem czerwonym na północ w kierunku Bukowca, po czym kontynuujemy tą samą trasą aż do Andrzejówki. Stamtąd żółty szlak zaprowadzi nas przez szczyt Waligóry w kierunku rozdroża skąd obieramy szlak niebieski wiodący przez wierzchołki Suchawej, Kostrzyny i Włotosławy, po czym schodzimy do Sokołowska. Podczas niespełna dziesięciokilometrowej trasy zobaczysz majestatyczne, dawne sanatorium w Sokołowsku będące niegdyś inspiracją do stworzenia słynnej lecznicy w Davos, cerkiew, opuszczony cmentarz w lesie z ruinami kaplicy, pozostałości po niewielkim zameczku i sporo pięknych widoków z mniej popularnych szczytów Gór Kamiennych.
CZYTAJ TAKŻE:
Schronisko PTTK Andrzejówka
Po zdobyciu Waligóry warto zatrzymać się i uzupełnić kalorie we wspominanym schronisku PTTK Andrzejówka. Położony na Przełęczy Trzech Dolin obiekt stanowi świetną bazę wypadową w Góry Kamienne, posiada dobry dojazd, sporo miejsc noclegowych i doskonałą kuchnię odpowiadającą wszelkim żywieniowym upodobaniom. Sam budynek powstał już w 1933 roku, a dzięki utrzymywaniu w dobrej kondycji i remontom dziś Andrzejówka stanowi jedno z najchętniej odwiedzanych schronisk tej części kraju. Tak było też zapewne w latach 30-tych, kiedy przez 2 tygodnie w Andreasbaude (pierwotna nazwa Andrzejówki) mieszkała słynna holenderska królowa Wilhelmina.
Wskazówki pomocne przy zdobywaniu Waligóry
Spore nachylenia Waligóry sprawiają, że nie jest to łatwy szczyt. Przede wszystkim należy mierzyć siły na zamiary i w przypadku braku odpowiedniej przyczepności czy problemów fizycznych wybrać łatwiejszą drogę, szczególnie zimą. Ze względu na swoje położenie śnieg utrzymuje się w okolicy dosyć długo, a temperatura często jest niższa. Sama góra nie jest zbyt wysoka i zdobycie jej nie zajmuje dużo czasu, można więc bardziej rozbudować wycieczkę chociażby o wspomniane już Sokołowsko czy dalsze szczyty Gór Suchych. Jeżeli jednak chcemy się nacieszyć zdobyciem Waligóry to po zejściu Andrzejówka z pewnością ugości każdego z otwartymi ramionami.
Polecane akcesoria i ubrania pomocne przy zdobywaniu Waligóry
W zależności od szlaku i pory roku, które wybierzemy przydadzą się inne akcesoria. Na pewno zawsze konieczne są górskie buty z dobrym bieżnikiem, najlepiej za kostkę, a zimą warto dobrać do nich raki, raczki lub nakładki, jeżeli chcemy wybrać się żółtym szlakiem od Andrzejówki. Przydadzą się też spodnie trekkingowe o dużej rozciągliwości (najlepiej softshellowe), gdyż nieraz przy stromym podejściu konieczne będzie robienie dużych kroków.
Zimą dobrze ubrać się na cebulkę z pierwszą warstwą bielizny termoaktywnej, na którą nakładamy softshell lub bluzę polarową, a na zewnątrz najlepsza będzie kurtka hardshellowa. Takie rozwiązanie zapewni kompleksową ochronę przed zmienną pogodą nie tracąc przy tym kontroli nad regulacją temperatury przy większym wysiłku czy mrozie. Niezależnie od pory roku dobrze mieć ze sobą na waligórskich szlakach kijki trekkingowe, które doceni się przy bardziej stromych wejściach i zejściach obciążających stawy.
